سوالات متداول

چرا فیزیوتراپی بعد از سکته مغزی ضرورت دارد؟

فیزیوتراپی بعد از سکته مغزی به دلایل زیر مهم است: انعطاف پذیری سیستم عصبی بعد از سکته هدایت شده و کنترل شده نیست. فیزیوتراپیست خاصیت انعطاف پذیری (نروپلاستیسیتی) سیستم عصبی بعد از آسیب را در جهت صحیح هدایت می‌کند. در زمان‌های اولیه آسیب (به ویژه شش ماه اول)، نروپلاستیسیتی بیشتر است. فیزیوتراپیست باعث بهبود انعطاف پذیری در مفاصل (جهت جلوگیری از کوتاهی‌های عضلانی و خشکی مفاصل به علت بی‌حرکتی) براساس اصول علمی می‌گردد. درمان فیزیوتراپی براساس ارزیابی‌های اولیه و مجدد بیماران صورت می‌گیرد. از نظر یک فیزیوتراپیست هر بیمار سکته مغزی منحصر به فرد بوده و به درمان خاص خود نیاز دارد. فیزیوتراپیست به دلیل آگاهی از آناتومی عضلات اندام‌های فوقانی، تحتانی و تنه نقش مهمی در تنظیم یک برنامه درمانی موثر دارد. ارزیابی قدرت عضلات اندام‌ها به صورت فعال، به فیزیوتراپیست این امکان را می‌دهد که با توجه به وضعیت بیمار، او را از یک سطح پایین‌تر به یک سطح بالاتر ارتقاء دهد. فیزیوتراپیست به دلیل آشنایی با علم نوروآناتومی، نوروفیزیولوژی و علوم اعصاب با دیدگاه علم کنترل حرکتی (Motor Control) به بیمار می نگرد. علم کنترل حرکتی علاوه بر سیستم عضلانی، اهمیت ویژه‌ای برای سیستم عصبی درنظر می‌گیرد. فیزیوتراپیست موفق، برنامه اصلی خود را با توجه به وضعیت بیمار بر آموزش‌های حرکتی و تمرینات متمرکز می‌کند. سطح تمرینات با پیشرفت بیمار گسترده‌تر می‌شود. فیزیوتراپیست با شناختی که از کل مفاصل بدن و نوروفیزیولوژی دارد، وضعیت‌های صحیح ایستادن و راه رفتن را به بیمار و همراهان او آموزش می‌دهد. چرا که آموزش‌های غلط منجر به الگوهای حرکتی ناصحیح می‌گردد و در نهایت باعث اختلال در میزان بهبودی و کیفیت آن می‌شود. فیزیوتراپیست‌ها با تجربه‌ای که در درمان بیماران سکته مغزی دارند، نحوه انجام تمرینات عملکردی را با توجه به شرایط بیمار به او آموزش می‌دهند. تمرینات عملکردی باعث به کارگیری مفاصل بیشتری در یک عمل خاص می‌گردد و به تدریج با پیشرفت بیمار، سرعت تمرین و سطح آن افزایش می‌یابد. با توجه به این که در بسیاری از موارد ترمیم و بازسازی مغزی بعد از تروما و آسیب عروقی، از یک الگوی هدفمند پیروی نمی‌کند و گاها با ایجاد پدیده‌ای بنام اسپاستیسیتی (Spasticity) الگوهای غلطی را در اندام‌ها ایجاد می‌کند، فیزیوتراپیست با آگاهی از این مسئله از همان ابتدای درمان تا حد زیادی این حالت نامناسب را کنترل می‌کند. تنظیم یک برنامه منظم جهت افزایش هماهنگی (Coordination) و تعادل (Balance) میان گروه‌های عضلانی در وضعیت‌های مختلف که با توجه به شرایط و پیشرفت بیمار تغییر می‌یابد. تاکید بر ایجاد حرکات ارادی و افزایش سرعت عمل همراه با حداکثر دقت است.  گسترش حرکات ارادی ازطریق تحریکات کلامی-بینایی و تفسیر حرکت قبل از انجام آن مهم است. ایجاد انگیزه لازم و افزایش اعتماد به نفس از طریق تشویق با تحریک سیستم‌های هیجانی مغز مدنظر است.

درمان بی اختیاری ادرار و بی‌اختیاری مدفوع

بی اختیاری ادرار و مدفوع به از دست دادن غیرارادی ادرار یا مدفوع گفته می‌شود. بی‌اختیاری عارضه‌ای کشنده نیست اما بیماری‌ای شایع و آزار دهنده است. این بیماری عوارض جدی و ناخوشایند زیادی بر زندگی شخصی و اجتماعی مبتلایان گذاشته و در زنان، افراد با توده بدنی بالا و سالمندان، شیوع بیشتری دارد. در کشور ما به دلیل تداخلی که بی‌اختیاری ادرار و مدفوع با آداب و سنن مذهبی مبتلایان دارد، اثرات سوء بیشتری بر جسم و روان می‌گذارد و تقاضا برای درمان آن بیشتر است. مرکز فیزیوتراپی دکتر کشاورز، مجهز به دستگاه بیوفیدبک و زیر نظر بهترین متخصصین فیزیوتراپی در زمینه درمان تخصصی کف لگن، درمانی موثر برای بی اختیاری مدفوع و ادرار بر اساس نوع بیماری را ارائه می‌دهد. بیوفیدبک به همراه تمرینات عضلات کف لگن کیفیت زندگی بیماران را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد. بیوفیدبک روشی بدون ریسک و امن می‌باشد و بیشتر بیماران پیشرفت خوبی با انجام این روش خواهند داشت و می‌تواند به درمان بی اختیاری گاز روده و ادرار و مدفوع بسیار کمک کند. برای درمان بی اختیاری ادرار و مدفوع با دستگاه بیوفیدبک از بیمار خواسته می‌شود که عضلات کف لگن خود را به مدت ۶ تا ۸ ثانیه منقبض و سپس به مدت ۵ ثانیه در حالت استراحت نگه دارد. دستگاه میزان قدرت عضلانی را اندازه‌گیری می‌کند و از طریق مانیتوری که روبروی بیمار است سطح انقباض عضلانی که برحسب میکرو ولت اندازه‌گیری می‌شود به وی فیدبک داده می‌شود. افزایش قدرت عضلات کف لگنی و کاهش استفاده از پد، بهبود روحیه، بالا رفتن انگیزه و کاهش افسردگی، افزایش عزت نفس و بهبود تعاملات اجتماعی از تاثیرات درمان با بیوفیدبک می‌باشد. بیمار می تواند با فیدبک‌هایی که توسط دستگاه بیوفیدبک می‌گیرد، شناسایی، کنترل و تقویت عضلات کف لگن را فرا گیرد. این عضلات توانایی قطع ادرار و مدفوع را پس از جاری شدن به وی می‌دهند.

آسیب های رایج شانه

التهاب تاندون (تاندونیت عضلات روتاتور کاف) - التهاب بورس (بورسیت) - گیرافتادگی عضلات (ایمپینجمنت) - شکستگی استخوان بازو - شکستگی ترقوه - شانه منجمد (فروزن شولدر) - پارگی عضلات شانه (کامل یا ناقص)

مزایا و فواید فیزیوتراپی برای ام اس

تشخیص جامع نیازهای فیزیکی، تمرکز روی وضعیت و حرکت. تسهیل انجام وظایف بطور مستقل.  ارائه مجموعه آموزش‌هایی در ارتباط با موضوع‌های: تمرینهای هوازی – حرکت و انجام امور و چگونگی حرکت بگونه‌ای که کمتر بیمار دچار سقوط شود. جلوگیری از بغرنج‌تر شدن وضعیت بیمار مانند در تنگا و فشار قرار گرفتن، کوتاه شدن عضله‌ها و تاندون بافتها. دست‌یابی به بهترین وضعیت تندرستی فیزیکی – عمومی. فیزیوتراپی بسیاری از علائم ام اس را تسکین می‌دهد و توانایی راه رفتن را بهبود می‌بخشد. بیمار می‌تواند بلافاصله پس از تأیید تشخیص ابتلا به ام اس، فیزیوتراپی را شروع کند و برنامه تهیه شده را در تعداد جلسات لازم دنبال کند.

فیزیوتراپی بیماران سکته مغزی

فیزیوتراپی سکته مغزی با ارائه راهنمایی‌های کاربردی و تخصصی به یاری بیمار می‌آید. متخصصین فیزیوتراپی غالباً در تعامل با دیگر اعضاء گروه درمان سکته مغزی نهایت تلاش خود را جهت رفع عوارض ناشی از سکته مغزی به کار می‌بندد. بیمار باید پس از دریافت درمان‌های اولیه هر چه زودتر انجام یک برنامه درمانی توانبخشی را تحت نظر یک فیزیوتراپ آغاز کند. معمولا در صورتی که بیمار از نظر وضعیت بالینی ثبات داشته باشد، پزشک ظرف ۴۸ ساعت پس از بروز سکته مغزی او را به یک فیزیوتراپ ارجاع می‌دهد.

مدت زمان و طول درمان سکته مغزی

عضی افراد ظرف چند روز از اثرات سکته مغزی بهبود می‌یابند، اما برای اکثر افراد بهبودی به تدریج و در طول دوره توانبخشی حاصل می‌شود. بخش اعظم بازیابی توانایی‌های عملی در سه ماه اول پس از بروز سکته مغزی رخ می‌دهد. اکثر افراد، با بهره‌گیری از راهنمایی‌های ارائه شده، می‌توانند تا دست کم یک سال پس از بروز سکته به بهبود توانایی‌های خود در زمینه انجام کارهایی که نیازمند توانایی‌های عملی هستند و همچنین ظرفیت هوازی (ایروبیک) خود ادامه دهند. پس از آن سرعت پروسه بهبودی کاهش می‌یابد، اما معمولا برای دوره‌ای طولانی همچنان ادامه پیدا کند. عموما پس از مرخص شدن از بیمارستان نیز برنامه توانبخشی از طریق برگزاری جلسات فیزیوتراپی در خانه یا در یک کلینیک فیزیوتراپی سرپایی ادامه می‌یابد. هدف از فیزیوتراپی در مراکز توانبخشی، دادن برنامه‌های مدون و طراحی‌شده جهت تسریع روند بهبودی بیمار است که طی شش ماه نخست پس از بروز سکته مغزی، بدن حداکثر پاسخ را به درمان‌های فیزیوتراپی بدهد. پس در این مدت باید تلاش پیگیر و متمرکز جهت بازگشت اعمال مختل شده سیستم عصبی انجام گیرد تا معلولیت و ناتوانی فرد سکته کننده برطرف شود. البته باید توجه داشت که بازگشت اعمال بدن پس از گذشت شش ماه کاملا متوقف نمی‌شود، بلکه طی روند تدریجی تا مدت دو سال ادامه می‌یابد.

قسمت دیدگاه بسته شده است.